Sonuçlar

Türkçe » İngilizce Yukarı
kara
  • [A] black, dark, ivory-black, overland, sable, territorial, sooty
  • [N] earth, ground, land, sable, shore, smut, terra firma
  • [PREF] nigr-
kara
1. black.
2. dark-complexioned, swarthy.
3. phot. negative.
4. bad; unlucky.

karalar bağlamak to put on mourning; to wear mourning.

kara beniz/benizli swarthy, dark-complexioned.

kara cahil grossly ignorant.

kara cümle colloq. the four arithmetical operations.

kara çalı person who breaks up a friendship by carrying tales.

kara çalmak /a/ to slander.

karaları çıkarmak to come out of mourning.

kara damaklı obstinate.

kara damar anat. vein.

karası elinde slanderer, maligner.

kara et lean meat.

karalar giymek to put on mourning; to wear mourning.

kara gün black day; time of trouble.

kara gün dostu true friend, friend who sticks by you when you´re in trouble.

kara haber news of a death or disaster.

kara/kötü haber tez duyulur. proverb Bad news travels fast.

kara haberci bringer of bad news.

kara kaplı kitap colloq.
1. one´s chief reference book, one´s bible.
2. law book.

kara kara düşünmek to brood.

kara kaş {someone} who has big black eyebrows. {aralarından}

kara kedi geçmek {for two friends} to start behaving coolly to each other.

kara kuru swarthy and skinny.

kara kuvvet the forces supporting reaction and religious fanaticism.

kara liste blacklist.

kara listeye almak /ı/ to blacklist.

kara maşa small, dark, and thin girl or woman.

kara mizah black humor.

kara oğlan
1. swarthy boy.
2. gypsy.

kara sakız pitch.

kara sürmek /a/ to slander, blacken {someone´s} reputation.

kara tahta blackboard.

kara talih misfortune, bad luck.

kara toprak black soil, chernozem.

kara yağız swarthy {young man}.

kara yas deep mourning.

kara yüz dishonor, disgrace, ignominy.

kara yüzlü dishonored, disgraced, in disgrace.
kara
1. land, dry land, shore.
2. terrestrial.

karada on land, ashore, on shore.

karadan by land.

karaya ayak basmak to go ashore, disembark.

karaya çekmek /ı/ to beach {a boat}, haul {a boat} up onto shore.

karaya çıkmak to land, disembark, go ashore.

karaya düşmek
1. to run aground, be grounded.
2. {for flotsam} to be washed up on the beach.
3. slang to walk into a trap; to be swindled.

karaya düşürmek /ı/ slang to beat {someone} up.

kara kaplumbağası tortoise.

kara kuvvetleri mil. ground forces, land forces.

karaya oturmak to run aground, be grounded.

kara ticareti overland trade.

kara vapuru colloq. train.

karaya vurmak to be washed up onto a shore.

kara yeli land breeze.

kara yolculuğu overland journey.
kara * black. * dark-complexioned, swarthy. fotoğrafçılık * negative. * bad; unlucky.
kara * land, dry land, shore. * terrestrial.

İngilizce » Türkçe İlişkili Sonuçlar Yukarı
kara liste
1.

i.,

f. kara liste;

f. kara listeye almak, boykot etmek. ,kara liste,xyz kara listeye al.

Türkçe » İngilizce İlişkili Sonuçlar Yukarı
Kara Afrika
  • [NPR] Africa: Black Africa
denize uzanan kara parçası
  • [N] spit
dost kara günde belli olur
  • [ID] need: a friend in need is a friend indeed
kara adamı
  • [N] landlubber
kara bahtlı
  • [A] ill-starred
kara bulut
  • [N] storm cloud
kara büyü
  • [N] black art, magic: black magic
kara cahil
  • [A] utterly ignorant, illiterate, benighted
  • [N] ignoramus
kara cahillik
  • [N] abysmal ignorance
kara çalma
  • [N] slander
kara çalmak
  • [V] slander, smut, blacken
kara çayır
  • [N] rye grass
kara çıkıntısı
  • [N] ness
Kara Deniz
  • [NPR] Black Sea
kara, deniz ve havada yapılan (tatbikat)
  • [A] triphibious
kara derili
  • [A] dark-skinned
kara dul
  • [N] black widow
kâra geçmek
  • [ID] pay dirt: strike pay dirt
Amer.
kara göründü!
  • [INTRJ] ho: land ho!
kara gözlü
  • [A] dark-eyed