| afflict |
 {ə'flıkt}
- [V] eziyet etmek, acı vermek, üzmek, sarsmak
|
|
| afflict |
f. keder vermek, üzmek, mahzun etmek, müteessir etmek; müptela etmek, belaya düşürmek. affliction
i. dert, keder, elem, belâ afflictive
s. keder veya elem verici. |
|
| afflict |
f.
1. acı vermek, ıstırap vermek.
2. başına bela olmak. |
|
| afflict |
af.flict
ıflîkt'
Fiil
* acı vermek, ıstırap vermek.
* başına bela olmak. |
|
| afflict |
keder vermek, üzmek, mahzun etmek, müteessir etme |
|
|
Türkçe
