| pertain |
 {pər'teın}
- [V] ait olmak, dair olmak, ilgili olmak, uygun olmak, uymak, yakışmak
|
|
| pertain |
f. to ile mahsus olmak, ait olmak; ilgili olmak, alâkalı olmak, raci olmak; uygun olmak, münasip olmak. |
|
| pertain |
f. to
1. -e ait olmak; ile ilgili olmak, -e ilişkin olmak; ile ilgisi olmak: This forest doesn´t pertain to that estate. Bu orman o malikâneye ait değil. His remarks pertained only to legal matters. Sözleri yalnızca yasal sorunlarla ilgiliydi. This privilege doesn´t pertain to you. Bu ayrıcalığın seninle ilgisi yok.
2. -e özgü olmak, -e has olmak: That characteristic pertains only to vertebrates. O özellik yalnızca omurgalılara özgüdür. |
|
| pertain |
per.tain
pırteyn'
Fiil
* [to] -e ait olmak; ile ilgili olmak, -e ilişkin olmak; ile ilgisi olmak:
This forest doesn't pertain to that estate.
Bu orman o malikâneye ait değil.
His remarks pertained only to legal matters.
Sözleri yalnızca yasal sorunlarla ilgiliydi.
This privilege doesn't pertain to you.
Bu ayrıcalığın seninle ilgisi yok.
* [to] -e özgü olmak, -e has olmak:
That characteristic pertains only to vertebrates.
O özellik yalnızca omurgalılara özgüdür. |
|
| pertain |
"to" ile mahsus olmak, ait olmak; ilgili olmak, al |
|
|
Türkçe
